Był to obszar, który przerażał smrodem, a także brudem przez wiele lat. Przegłosowanie wniosku o zagospodarowaniu rumowiska, w 1817 roku, zakończyła się porażką. W 1820 roku Stanisławowi Wodzickiemu Udało się w końcu złamać ustawę o stworzeniu promenad publicznych w miejscu dawnych murów obronnych. Prace takie jak niwelowanie terenu, plantowanie ziemi, osuszanie fos trwało do 1830 roku. Pierwsze lata prac, stanowisko kierownictwo spoczywało w rękach braci Feliksa juniora i Feliksa seniora Radwańskich. Rzędy to były wytyczne alejek, zakładanie trawników, oraz sadzenie krzewów i budowa barierek ochronnych. Drugą fazą budowy Plant kierował Florian Straszewski. Nadany zostałw  tym czasie ostateczny kształt plant jako ogrodu okalającego krakowskie Stare Miasto.

Wokół Plant zostały zbudowane goścince, a dla ochrony przed brudem i kurzem, zasadzono żywopłoty. W ogrodzie zostały ustawione również kamienne ławy, które służyły zmęczonych spacerowiczów. Planty stały się też ulubionym miejscem Krakowian, pielęgnowanym przez władze.W XIX wieku dodawano kilka razy nowe tereny do plant, powiększając ich powierzchnię. W latach 80 XIX wieku został przyłaczony teren pomiędzy ul. Sławkowską, Barbakanem i ul. Basztową.